कोजागिरीला चांदणेच फितूर

को जागर्ति?.... कोण जागं आहे? असं विचारत अश्‍विन पौर्णिमा येते आणि शरदाचं चांदण सर्वत्र भरून राहतं. केसरयुक्त दुधाचा आस्वाद घेत चंद्रबिंब न्याहाळणं आणि त्याच्या साक्षीने गप्पांची मैफल रंगविणे यापरता आनंद तो कोणता. कोजागिरीला बहुतेक असाच काहीसा माहौल सर्वत्र असतो. ठिकठिकाणी मित्रमंडळींचा कट्टा जमतो आणि उत्साहात पौर्णिमेचं चांदणं वेचलं जातं.
यंदा मात्र या साऱ्यावर पावसाने अक्षरशः पाणी ओतले. गेले चार दिवस पाऊस मी म्हणतोय. काही ठिकाणी तर तो सुपाने ओततोय. सिंधुदुर्गसह कोकण किनारपट्टीवर पावसाच्या तांडवाने सारी जनता भयभीत झाली आहे. गेले चार दिवस येथील लोक रात्र जीव मुठीत घेऊन कंठत आहेत. त्यामुळे कोठेही फारसा गप्पांचा फड रंगलेला दिसला नाही आणि फेसाळणारे दुधाचे ग्लासही एकमेकांना भिडल्याचे दिसले नाहीत. चार भिंतींच्या आत काही प्रमाणात ते भिडले असतील तरच. चंद्रच ढगांआड लपून फितूर झाल्याने मग हा आनंद यंदा तरी नशिबी नाही. असो पुढच्या वर्षी कोजगिरीला ही कसर भरून काढावी लागणार हे नक्की